Европын өрийн хямрал даамжирч, дэлхийн хямрал болох нь гарцаагүй болсон энэ үед Хөрөнгө оруулагчид, зах зээл ажиглагчдын анхаарлын төвд (зөвхөн монголчууд бид биш) 2008 оны санхүүгийн хямралын үед дэлхийн өсөлтийн зүтгүүр болж байсан Хятад улсын эдийн засаг яах вэ... гэдэг асуулт урган гарч ирээд байна. Хятад улс энэ хэвээрээ хямралыг ажрахгүй өсөөд байх уу? ...тэгвэл ч АНУ-г 2020 он гэхэд гүйцэж дэлхийн хамгийн том эдийн засаг болно гэж судлаачдын таамаглал өшөө наана биеллээ олох боломжтой, нөгөө талдаа одоо бага багаар ажиглагдаж буй эдийн засгийн сулралт нь үргэлжилж ...хямралд өртвөл эдийн засаг байтугай, улс төрийн томоохон гамшиг болох нь гарцаагүй юм. Бараг л 1989 оны ЗХУ-н перестройка-ны хэмжээний үйл явдал өрнөх биз. За за ... их таах гээд яахав яг ямар асуудлууд Хятадын эдийн засагт үүсээд байгаад анхаарлаа хандуулья.
Хятадын эдийн засгийн өсөлт нь зөвхөн засгийн газраас нь эдийн засагтаа нийлүүлсэн дэлхий дээрхи хамгийн их буюу 2 их наяд долларын эдийн засгийг дэмжих багц дээр л тогтож байжээ. 2011 оны дундаас инфляцийн асуудал анхаарал татаж, аргагүйн эрхэнд мөнгөний хатуу бодлогод шилжих үед энэ бүхэн ил боллоо. 2011 оны 11-р сарын байдлаар Хятад улсын PMI буюу үйлдвэржилтийн индекс нь 49 гэж хэвлэгдэн гарсан нь 2009 оны 2-р сарын түвшинтэй адилхан байна. Энгийн үгээр шууд дүгнэвэл, Хятадын эдийн засаг буцаад л 2008 оны хямралын түвшинд иржээ.
2 их наяд ам доллар гэдэг нь бараг Хятад улсын гадаад валютын нөөцийн 60 гаран хувь, тэгвэл энэ их хөрөнгө оруулалт яагаад үр дүнгүй байгаа гэдэгт хариулт хэрэгтэй болно. Хариулт нь банкны систем өөрөөр хэлбэл Хятадын банкны системийн 70 хувийг их дөрөв болох улсын өмчит банкууд эзэлдэг. Хөрөнгө оруулалт ч тэднээр дамжиж эдийн засгийн эргэлтэнд ордог, тэд ч хамгийн түрүүнд голлон томоохон улсын өмчит үйлдвэрийн газруудад зээл олгодог. Өөрөөр хэлбэл бодит зээл эдийн засгийн тогтвортой хэсэг буюу жижиг дунд үйлдвэрлэгчдэд хүрэхгүй байна. Энэ нь ч банкны системийн гаднах далд мөнгөний урсгалыг бий болгож эдгээр жижиг, дунд үйлдвэрлэгчид энэ захаас өндөр хүүтэй зээл авч, эргээд энэ нь бүтээгдэхүүний үнэд шингэх замаар зардал дээр суурилсан инфляцийг дотроо өдөөж байна. Банкуудын хадгаламжийн хүү нь жилийн 4-5 хувь байхад, инфляци нь 11-р сарын байдлаар 4,2 хувь гэж зарлагдсан (энэ дүн нилээн дарагдсан тоо байх магадлалтай) нь бодит хадгаламжийн хүүг бараг сөрөг түвшинд хүргэж, энэ нь банкнаас мөнгө гадагшилж дээр дурьдсан далд эдийн засагт орох үндэслэл болж байна. Хяналтаас гадуур хэдий их мөнгө байна тэр чинээ инфляцийг удирдах, хянах хэцүү болно. Мөн банкны системийн хувьд ч хөрвөх чадварын эрсдэлд орж болзошгүйг дотоодын судлаачид нь нэг бус дурьдах болсон. (Манайд орж ирж буй мөнгө ч энэ урсгалын нэг хэсэг байж таарна)
Нөгөө талдаа мэдээж, Хятадын эдийн засгийн өөрийнх нь бүтэц энэ байдалд нөлөөлж байна. Бүгд л мэдэж байгаа Хятадын эдийн засаг нь экспорт болон Засгийн газрын шууд хөрөнгө оруулалт дээр суурилдаг. Хамгийн сүүлийн тоогоор экспорт болон ДНБ харьцаа нь 37%, хөрөнгө оруулалт болон ДНБ харьцаа нь 45%-тай байна. Нэг үгээр хэлбэл, эдийн засгийн 70 гаруй хувь нь гаднаас хамааралтай гэсэн үг. Ийм ч учраас Хятадын экспортын гол зах зээл болох АНУ, Европын холбоо хэрэглээгээ бууруулж буй нь тэдэнд маш сөргөөр нөлөөлж эхэлсэн. Өөрөөр хэлбэл, засгийн газрын шууд хөрөнгө оруулалт нь илүүдэл барааг л зах зээл дээр үүсгэж байна гэсэн үг. Энэ нь эргээд хөрөнгө оруулалтын өгөөжийг бууруулж, ашигт ажиллагаа нэмэгдүүлэхийн тулд дахиад хөрөнгө оруулалт шаардаж байгаа нь эдийн засаг дахь зээлийн хэмжээг нэмэгдүүлж зөвхөн хөөс л үүсгэж байна. Давхар Хятад улс нь өөрөө дэлхийн хамгийн том хүнс болон түүхий эдийн импортлогч, энэ нь дахиад инфляцийг гаднаас оруулж ирэх үндэслэл болж байгаа.
Дээр дурьдагдсан асуудлуудаас зайлсхийх аргууд ч бас байна. Сүүлийн үед гол дурьдагдаж буй хувилбарууд дараахи байдалтай байна. Үүнд:
1. Эдийн засгийн бүтцийг илүү дотоодын хэрэглээнд суурилсан бүтцэд шилжүүлэх. За бараг, дэлхийн бүх улс л үүнийг ярьж байна. Хэн нь хэрэгжүүлж чадах нь эргэлзээтэй. Миний хувьд innovation-г илүү үр ашигтай зах зээлд нэвтрүүлэгч entrepreneur олонтой улс нь л чадна гэж харж байна. Эргээд Хятад руу буцаж харвал, судлаачид Хятадыг илүү хэрэглээнд суурилсан эдийн засаг болгоход дотоод нийгэмд нь үүсээд буй баян хоосны ялгаа хамгийн гол саад гэж байгаа. Дийлэнх нь ядуу учраас тэр их илүүдлийг хэн, яаж хэрэглэх вэ дэ.... энэ нь ч үл хөдлөх хөрөнгийн зах зээл дээр нь харагдаж байгаа....бүтэн хот хотоороо хоосон барилгууд.... хэн ч авч чадахгүй юм чинь байж л байхаас. Энэ түүх ч манайд давтагдах өндөр магадлалтай.
2. Эцсээ хүртэл юаны ханшаа хиймлээр доор барьж, бүх улсуудтай худалдааны дайн хийх. Энэ ч яахав явж л байгаа бодлого. Дэлхий бүгдээрээ өсч байхад бол энэ бодлого нь Хятадын хувьд ажиллаж байсан гэтэл одоо бүгд бүсээ чангалж, өөрөө өөрийгөө тэтгэх бодлогод шилжиж байгаа үед Хятадад улам л асуудал авчрах болно. Ялангуяа хөгжингүй орнууд, дэлхий хямралаас гарч чадахгүй байгаад Хятадын энэ бодлогыг буруутгадаг. Тиймдээ ч АНУ эхлэн хятадын бараанд квот тавьж, юаны ханшаа чангаруулахыг шаардах болсон. Харин Хятадын хувьд энэ нь зөвшөөрөх аргагүй хүсэлт, үнээ хямд байлгаж байж энэ олон хүнээ тэжээнэ....үгүй бол үүнээс ч илүү дотоодын хямрал үүснэ.
3. Дахиж 2 их наядаас илүү хөрөнгө оруулалт хийх. Эцсээ хүртэл эдийн засгаа дэмжинэ, дунд нь хугацаа хожиж, бүтцийн эрсдлээ багасгах.
Хамгийн хэрэгжих боломжит хувилбар нь миний бодлоор бол бүгд хавсарсан хувилбар. Өөрөөр хэлбэл, эдийн засагт засгийн газраас мөнгө хийнэ ирэх онд, гэхдээ бодлого нь дотоодын хэрэглээг дэмжихэд чиглэнэ, давхар юаны ханшаа мэдээж аажмаар чангаруулна.
Хятадын эдийн засгийн өсөлт нь зөвхөн засгийн газраас нь эдийн засагтаа нийлүүлсэн дэлхий дээрхи хамгийн их буюу 2 их наяд долларын эдийн засгийг дэмжих багц дээр л тогтож байжээ. 2011 оны дундаас инфляцийн асуудал анхаарал татаж, аргагүйн эрхэнд мөнгөний хатуу бодлогод шилжих үед энэ бүхэн ил боллоо. 2011 оны 11-р сарын байдлаар Хятад улсын PMI буюу үйлдвэржилтийн индекс нь 49 гэж хэвлэгдэн гарсан нь 2009 оны 2-р сарын түвшинтэй адилхан байна. Энгийн үгээр шууд дүгнэвэл, Хятадын эдийн засаг буцаад л 2008 оны хямралын түвшинд иржээ.
2 их наяд ам доллар гэдэг нь бараг Хятад улсын гадаад валютын нөөцийн 60 гаран хувь, тэгвэл энэ их хөрөнгө оруулалт яагаад үр дүнгүй байгаа гэдэгт хариулт хэрэгтэй болно. Хариулт нь банкны систем өөрөөр хэлбэл Хятадын банкны системийн 70 хувийг их дөрөв болох улсын өмчит банкууд эзэлдэг. Хөрөнгө оруулалт ч тэднээр дамжиж эдийн засгийн эргэлтэнд ордог, тэд ч хамгийн түрүүнд голлон томоохон улсын өмчит үйлдвэрийн газруудад зээл олгодог. Өөрөөр хэлбэл бодит зээл эдийн засгийн тогтвортой хэсэг буюу жижиг дунд үйлдвэрлэгчдэд хүрэхгүй байна. Энэ нь ч банкны системийн гаднах далд мөнгөний урсгалыг бий болгож эдгээр жижиг, дунд үйлдвэрлэгчид энэ захаас өндөр хүүтэй зээл авч, эргээд энэ нь бүтээгдэхүүний үнэд шингэх замаар зардал дээр суурилсан инфляцийг дотроо өдөөж байна. Банкуудын хадгаламжийн хүү нь жилийн 4-5 хувь байхад, инфляци нь 11-р сарын байдлаар 4,2 хувь гэж зарлагдсан (энэ дүн нилээн дарагдсан тоо байх магадлалтай) нь бодит хадгаламжийн хүүг бараг сөрөг түвшинд хүргэж, энэ нь банкнаас мөнгө гадагшилж дээр дурьдсан далд эдийн засагт орох үндэслэл болж байна. Хяналтаас гадуур хэдий их мөнгө байна тэр чинээ инфляцийг удирдах, хянах хэцүү болно. Мөн банкны системийн хувьд ч хөрвөх чадварын эрсдэлд орж болзошгүйг дотоодын судлаачид нь нэг бус дурьдах болсон. (Манайд орж ирж буй мөнгө ч энэ урсгалын нэг хэсэг байж таарна)
Нөгөө талдаа мэдээж, Хятадын эдийн засгийн өөрийнх нь бүтэц энэ байдалд нөлөөлж байна. Бүгд л мэдэж байгаа Хятадын эдийн засаг нь экспорт болон Засгийн газрын шууд хөрөнгө оруулалт дээр суурилдаг. Хамгийн сүүлийн тоогоор экспорт болон ДНБ харьцаа нь 37%, хөрөнгө оруулалт болон ДНБ харьцаа нь 45%-тай байна. Нэг үгээр хэлбэл, эдийн засгийн 70 гаруй хувь нь гаднаас хамааралтай гэсэн үг. Ийм ч учраас Хятадын экспортын гол зах зээл болох АНУ, Европын холбоо хэрэглээгээ бууруулж буй нь тэдэнд маш сөргөөр нөлөөлж эхэлсэн. Өөрөөр хэлбэл, засгийн газрын шууд хөрөнгө оруулалт нь илүүдэл барааг л зах зээл дээр үүсгэж байна гэсэн үг. Энэ нь эргээд хөрөнгө оруулалтын өгөөжийг бууруулж, ашигт ажиллагаа нэмэгдүүлэхийн тулд дахиад хөрөнгө оруулалт шаардаж байгаа нь эдийн засаг дахь зээлийн хэмжээг нэмэгдүүлж зөвхөн хөөс л үүсгэж байна. Давхар Хятад улс нь өөрөө дэлхийн хамгийн том хүнс болон түүхий эдийн импортлогч, энэ нь дахиад инфляцийг гаднаас оруулж ирэх үндэслэл болж байгаа.
Дээр дурьдагдсан асуудлуудаас зайлсхийх аргууд ч бас байна. Сүүлийн үед гол дурьдагдаж буй хувилбарууд дараахи байдалтай байна. Үүнд:
1. Эдийн засгийн бүтцийг илүү дотоодын хэрэглээнд суурилсан бүтцэд шилжүүлэх. За бараг, дэлхийн бүх улс л үүнийг ярьж байна. Хэн нь хэрэгжүүлж чадах нь эргэлзээтэй. Миний хувьд innovation-г илүү үр ашигтай зах зээлд нэвтрүүлэгч entrepreneur олонтой улс нь л чадна гэж харж байна. Эргээд Хятад руу буцаж харвал, судлаачид Хятадыг илүү хэрэглээнд суурилсан эдийн засаг болгоход дотоод нийгэмд нь үүсээд буй баян хоосны ялгаа хамгийн гол саад гэж байгаа. Дийлэнх нь ядуу учраас тэр их илүүдлийг хэн, яаж хэрэглэх вэ дэ.... энэ нь ч үл хөдлөх хөрөнгийн зах зээл дээр нь харагдаж байгаа....бүтэн хот хотоороо хоосон барилгууд.... хэн ч авч чадахгүй юм чинь байж л байхаас. Энэ түүх ч манайд давтагдах өндөр магадлалтай.
2. Эцсээ хүртэл юаны ханшаа хиймлээр доор барьж, бүх улсуудтай худалдааны дайн хийх. Энэ ч яахав явж л байгаа бодлого. Дэлхий бүгдээрээ өсч байхад бол энэ бодлого нь Хятадын хувьд ажиллаж байсан гэтэл одоо бүгд бүсээ чангалж, өөрөө өөрийгөө тэтгэх бодлогод шилжиж байгаа үед Хятадад улам л асуудал авчрах болно. Ялангуяа хөгжингүй орнууд, дэлхий хямралаас гарч чадахгүй байгаад Хятадын энэ бодлогыг буруутгадаг. Тиймдээ ч АНУ эхлэн хятадын бараанд квот тавьж, юаны ханшаа чангаруулахыг шаардах болсон. Харин Хятадын хувьд энэ нь зөвшөөрөх аргагүй хүсэлт, үнээ хямд байлгаж байж энэ олон хүнээ тэжээнэ....үгүй бол үүнээс ч илүү дотоодын хямрал үүснэ.
3. Дахиж 2 их наядаас илүү хөрөнгө оруулалт хийх. Эцсээ хүртэл эдийн засгаа дэмжинэ, дунд нь хугацаа хожиж, бүтцийн эрсдлээ багасгах.
Хамгийн хэрэгжих боломжит хувилбар нь миний бодлоор бол бүгд хавсарсан хувилбар. Өөрөөр хэлбэл, эдийн засагт засгийн газраас мөнгө хийнэ ирэх онд, гэхдээ бодлого нь дотоодын хэрэглээг дэмжихэд чиглэнэ, давхар юаны ханшаа мэдээж аажмаар чангаруулна.